ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΗ Μια από τις συχνότερες παθήσεις του ουροποιητικού συστήματος είναι οι ουρολοιμώξεις. Ταξινομούνται σε λοιμώξεις του ανώτερου και του κατώτερου ουροποιητικού ενώ με βάση το όργανο σε: ουρηθρίτιδα, κυστιτίδα, προστατιτίδα και πυελονεφρίτιδα όταν η λοιμώξη αφορά τους νεφρούς. 
Συχνότητα ουρολοιμώξεων στους ενήλικες:
Στους άνδρες δεν είναι τόσο συχνός ο κίνδυνος να πάθουν ουρολοίμωξη αλλά είναι σοβαρότερος και χρίζουν μεγαλύτερης διάρκειας θεραπεία. Οι γυναίκες για ανατομικούς λόγους είναι περισσότερο επιρρεπείς από τους άνδρες. Η ουρήθρα της γυναίκας είναι πιο μικρή από του άνδρα και έτσι τα βακτήρια εισχωρούν ευκολότερα στη κύστη. Ο κίνδυνος να αναπτύξουν οι γυναίκες ουρολοίμωξη, είναι μεγαλύτερος από 50%. Συμπτώματα ουρολοίμωξης: Τα συμπτώματα μιας ουρολοίμωξης διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία και το φύλο. Άτομα νεότερης ηλικίας αναφέρουν συχνουρία, κάψιμο και πόνο χαμηλά στην κοιλιά ή στα έξω γεννητικά όργανα κατά την ούρηση, ενώ δεν αποκλείεται και η εμφάνιση αίματος, ιδιαίτερα κατά το τέλος της ούρησης. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνδρες και γυναίκες, μπορεί να αναφέρουν κοιλιακό άλγος και αδυναμία ειδικά αν συνυπάρχει πυρετός. Τα ούρα μπορεί να φαίνονται θολά, σκούρα, και να μυρίζουν άσχημα. Συνήθως οι απλές κυστίτιδες δεν προκαλούν πυρετό. Η εμφάνιση πυρετού σημαίνει ότι η μόλυνση έχει προχωρήσει στους νεφρούς ή στον προστάτη και είναι ένδειξη άμεσης φαρμακευτικής αντιμετώπισης και πιθανότατα νοσηλείας. |
Διάγνωση ουρολοίμωξης:
Κάνουμε γενική και καλλιέργεια ούρων. Η γενική ούρων θα δείξει την ύπαρξη πυοσφαιρίων και μικροβίων στα ούρα. Η καλλιέργεια ούρων θα εντοπίσει το μικρόβιο μετά από περίπου 48 ώρες. Με το αντιβιόγραμμα θα καθοριστεί το κατάλληλο αντιβιοτικό για την καταπολέμηση του μικροβίου. Σε υποτροπιάζουσες λοιμώξεις απαιτούνται ειδικές εξετάσεις, (π.χ. υπερηχογράφημα νεφρών και κύστης, κυστεοσκόπηση, πυελογραφία ή αξονική τομογραφία), για να διαπιστωθεί εάν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο ουροποιητικό σύστημα. Πώς αντιμετωπίζονται οι ουρολοιμώξεις:
|
Παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο μολύνσεων:
|
|
Υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις:
Συνήθως, οι υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις στους άντρες συμβαίνουν, αν συνυπάρχουν άλλες παθήσεις, όπως υπερτροφία προστάτη, χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα, σακχαρώδης διαβήτης ή νευρογενής κύστη (παραπληγικοί). Πολλές γυναίκες υποφέρουν από συχνές ουρολοιμώξεις. Περίπου το 20% των νεαρών γυναικών, μετά την πρώτη ουρολοίμωξη, θα έχουν υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις. Έτσι, κάποιες γυναίκες έχουν τρία ή περισσότερα επεισόδια κάθε χρόνο. Σε μερικές από αυτές, οι υποτροπές θα σταματήσουν σε 1-2 χρόνια, αν αντιμετωπιστούν σωστά με έντονη προσπάθεια στην πρόληψη. 
Ουρολοιμώξεις και εγκυμοσύνη:
Οι έγκυες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να πάθουν ουρολοίμωξη σε σχέση με τις άλλες γυναίκες, και επιπλέον έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα τα μικρόβια να φτάσουν στους νεφρούς και να προκαλέσουν πυελονεφρίτιδα. Συστήνεται η προληπτική εξέταση ούρων περιοδικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. 
Είναι σοβαρές οι ουρολοιμώξεις;
Οι περισσότερες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος που προκαλούνται από βακτήρια αντιμετωπίζονται με αντιβιοτικά. Ο ιατρός θα κρίνει ποιο είναι το κατάλληλο αντιβιοτικό σύμφωνα με το αντιβιόγραμμα και τη διάρκεια της θεραπείας. Σε κάποιες περιπτώσεις όπου υπάρχει και άλλη πάθηση στο ουροποιητικό, όπως λίθος ή υπερτροφία του προστάτη, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και το αίτιο σε δεύτερο χρόνο. Σε βαριές λοιμώξεις με πυρετό, συνήθως χρειάζεται νοσηλεία σε νοσοκομείο για ενδοφλέβια αγωγή και ενυδάτωση. |
|
|
|
