Καρκίνος ουροδόχου κύστεως
Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης είναι το δεύτερο σε συχνότητα νεόπλασμα του ουροποιογεννητικού συστήματος. Η ανάπτυξη είναι 4 φορές συχνότερη στους άνδρες από ότι στις γυναίκες.
Παράγοντες κινδύνου

• Η ηλικία. Οι περισσότεροι ασθενείς  είναι ηλικίας άνω των 65 ετών.

• Το κάπνισμα. Οι καπνιστές διατρέχουν 2,5 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο ουροδόχου κύστης.
• Οι μακροχρόνιες λοιμώξεις της ουροδόχου κύστης. Όπως σε ασθενείς με μόνιμο ουροκαθετήρα.
• Η χημειοθεραπεία με φάρμακα.
• Η ακτινοβολία στην πύελο, (κάτω μέρος της κοιλιάς) για τη θεραπεία του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης του καρκίνου ουροδόχου  κύστης.

---

Συμπτώματα
Ο καρκίνος της κύστης τις περισσότερες φορές δεν δίνει συμπτώματα, εκτός από αιματουρία. Το αρνητικό είναι ότι μπορεί να υπάρξει ένα, μοναδικό, επεισόδιο αιματουρίας και μετά τα ούρα να είναι καθαρά και έτσι ο ασθενής το ξεχνά για μεγάλο χρονικό διάστημα και όταν ξαναπαρουσιαστεί επεισόδιο αιματουρίας, ο καρκίνος έχει προχωρήσει.
Σπανιότερα του καρκίνου της ουροδόχου κύστης, είναι: Πόνος στην κοιλιά, Αδυναμία, Επώδυνη ούρηση, Συχνουρία/επιτακτική ούρηση, Απώλεια βάρους.
Σημαντικό είναι με την πρώτη εμφάνιση αίματος στα ούρα να επισκεφθεί άμεσα τον Ουρολόγο.

---

Διάγνωση - σταδιοποίηση 
Ο γιατρός σας μετά την εξέταση θα σας ζητήσει κάποιες διαγνωστικές εξετάσεις.

• Γενική εξέταση ούρων
• Κυστεοσκόπηση (με ειδικό εργαλείο ελέγχεται το τοίχωμα της κύστης υπό όραση)
• Κυτταρολογική εξέταση ούρων (για εντοπισμό καρκινικών κυττάρων)
• Ενδοφλέβια ουρογραφία
• Αξονική τομογραφία άνω-κάτω κοιλίας
• Βιοψία κύστης (συνήθως, αν χρειαστεί, λαμβάνεται υλικό κατά την κυστεοσκόπηση)

Εάν διαγνωστεί ότι πάσχετε από καρκίνο ουροδόχου κύστης ο γιατρός θα προχωρήσει στη σταδιοποίηση  με  επιπλέον εξετάσεις.  Δηλαδή πόσο έχει εξαπλωθεί η νόσος. Από τη σταδιοποίηση θα εξαρτηθεί η θεραπεία που θα σας προτείνει.
Ο καρκίνος της κύστης σταδιοποιείται σε δύο μεγάλες κατηγορίες, η αντιμετώπιση των οποίων είναι εντελώς διαφορετική.

• Επιφανειακός ή μη διηθητικός καρκίνος της κύστης. Ο καρκίνος περιορίζεται στο επιφανειακό στρώμα του τοιχώματος της κύστης και αποτελεί την πιο συχνή μορφή κατά τη διάγνωση. Οι βλάβες έχουν σχήμα μίσχου (σαν μικρό κουνουπίδι) και προβάλλουν μέσα στην ουροδόχο κύστη.  Μετά την χειρουργική αφαίρεση υπάρχει τάση  να επανεμφανίζονται νέες βλάβες γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να γίνεται έλεγχος με κυστεοσκόπηση σε τακτά χρονικά διαστήματα.
  
• Διηθητικός καρκίνος της κύστης
  Είναι η πιο απειλητική μορφή του καρκίνου, επειδή έχει προχωρήσει σε βαθύτερα στρώματα της ουροδόχου κύστης. Το γεγονός αυτό αυξάνει τον κίνδυνο ο καρκίνος να δώσει μεταστάσεις σε λεμφαδένες ή σε άλλα όργανα όπως ήπαρ, πνεύμονες, οστά.

---

Θεραπεία
Η  θεραπεία  εξαρτάται από το στάδιο της νόσου και τη γενική κατάσταση της υγείας του ασθενή.
Θεραπεία επιφανειακού καρκίνου. Η θεραπεία των επιφανειακών όγκων γίνεται με χειρουργική αφαίρεση μέσω της ουρήθρας. Η αφαίρεση πρέπει να είναι πλήρης. Τα τεμάχια στέλνονται για παθολογοανατομική εξέταση, ώστε να διαπιστωθεί το στάδιο εξάπλωσής του. Σε περίπτωση που επιβεβαιωθεί ότι πρόκειται για επιφανειακό καρκίνο μπορεί συμπληρωματικά να χρειαστεί να γίνει ενδοκυστική χημειοθεραπεία ή ανοσοθεραπεία, οι λεγόμενες ενδοκυστικές εγχύσεις. Αυτές γίνονται περιοδικά (π.χ. ανά εβδομάδα ή μήνα) και, με τη χρήση ενός λεπτού ουροκαθετήρα, το φάρμακο ρίχνεται μέσα στην κύστη και μετά ο καθετήρας αφαιρείται.
Η συχνότητα και η διάρκεια των ενδοκυστικών εγχύσεων θα καθοριστεί από τον γιατρό σας ο οποίος θα σας υποδείξει σε τακτά χρονικά διαστήματα να γίνονται κυστεοσκοπήσεις για την πρώιμη ανεύρεση νέων βλαβών και την αφαίρεσή τους.
 
 Θεραπεία διηθητικού καρκίνου

• Ριζική κυστεκτομή
  Αφαιρείται ολόκληρη η ουροδόχος κύστη και ο προστάτης με τις σπερματοδόχους κύστεις στον άντρα, ενώ στις γυναίκες γίνεται αφαίρεση της μήτρας, των εξαρτημάτων και τμήματος του κόλπου. Μετά την αφαίρεση της κύστης, πρέπει να αποκατασταθεί ο τρόπος με τον οποίο θα αποβάλλονται τα ούρα από τον οργανισμό. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με την έξοδό τους από το δέρμα (με σακουλάκι) είτε με τη δημιουργία νέας κύστης από τμήμα λεπτού εντέρου.   Υπάρχουν πολλές παραλλαγές της αποκατάστασης, και καθεμιά από αυτές παρουσιάζει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Η πιο κατάλληλη για έναν ασθενή θα πρέπει να συν-αποφασίζεται με τον γιατρό του.
• Συστηματική Χημειοθεραπεία. Αν κατά την κυστεκτομή βρεθεί ότι υπάρχει νόσος σε λεμφαδένες, η χημειοθεραπεία κρίνεται απαραίτητη. 
• Χημειοθεραπεία σε συνδυασμό με ακτινοβολία.
  Στην περίπτωση αυτή, γίνεται αφαίρεση του όγκου από την ουρήθρα και ακολουθεί συνδυασμός χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας, ώστε να αποφευχθεί η αφαίρεση της κύστης. Αυτή η μέθοδος εφαρμόζεται σε αρρώστους που η γενική κατάσταση της υγείας τους δεν τους επιτρέπει να υποβληθούν σε κυστεκτομή ή όταν δεν το επιθυμούν οι ίδιοι ασθενείς.

Θα πρέπει να παρακολουθείστε σε τακτά χρονικά διαστήματα από τον γιατρό σας για αντιμετώπιση τυχόν επιπλοκών ή επανεμφάνισης της νόσου.

Λαρίσης 18, Αμπελόκηποι

211 40 26 360

697 62 82 442

mariapalat@yahoo.gr