Καρκίνος πέους Η συχνότητα καρκίνου του πέους είναι σπάνια στις δυτικές κοινωνίες (0,1-0,9 ανά 100.000 άνδρες). Αντίθετα στην Νότιο Αμερική, Αφρική και Ασία η συχνότητα του καρκίνου του πέους ως κακοήθης πάθηση εμφανίζεται έως και 20% συχνότερα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι σε πολλές χώρες από αυτές δεν εφαρμόζονται οι κανόνες τοπικής υγιεινής. Αιτίες καρκίνου του πέους
Χρόνιος ερεθισμός από την παραγωγή σμήγματος που παράγεται φυσιολογικά στη περιοχή. Η πιθανότητα αυξάνεται όταν δεν εφαρμόζονται οι κανόνες τοπικής υγιεινής και όταν υπάρχει φίμωση ή οποία δεν επιτρέπει την απομάκρυνση του σμήγματος.
Κάπνισμα είναι επιβαρυντικός παράγοντας ο οποίος σχετίζεται με τον καρκίνο του πέους.
Ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) και ειδικά οι υποτύποι 16 και 18, συνδέονται με την ανάπτυξη καρκίνου του πέους και του καρκίνου στον τράχηλο της μήτρας.
Διάγνωση Όταν είναι σε αρχικό στάδιο, ο ασθενής θα παρατηρήσει κάποια ανώδυνη βλάβη στο πέος, σαν έλκος ή σαν κουνουπίδι (εξόγκωμα) η οποία δεν θα επουλώνεται. Σε αυτό το στάδιο δεν υπάρχει πόνος και ο ασθενής δε ζητά ιατρική βοήθεια επειδή ντρέπεται. Επίσης μπορεί να έχει φαγούρα, αίσθημα καύσου ή και αιμορραγία στο σημείο αυτό. Στους ηλικιωμένους η βλάβη μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερη λόγω παραμέλησης. Η βλάβη μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε σημείο του πέους με μεγαλύτερη συχνότητα στη βάλανο και στην ακροποσθία (στην άκρη του πέους). Κατά τη διάρκεια της κλινικής εξέτασης του ασθενούς εάν ο γιατρός κρίνει ότι η βλάβη είναι ύποπτη θα αφαιρέσει με τοπική αναισθησία ένα μικρό τεμάχιο και θα γίνει βιοψία για οριστική διάγνωση. Σταδιοποίηση Ο καρκίνος του πέους μπορεί να δώσει μεταστάσεις στους λεμφαδένες της βουβωνικής χώρας και της πυέλου και σε άλλα όργανα, όπως το ήπαρ, τα οστά, τους πνεύμονες και τον εγκέφαλο. Εάν ο γιατρός σας κρίνει απαραίτητο για να διαπιστώσει σε τι στάδιο βρίσκεται η νόσος θα ζητήσει απεικονιστικές εξετάσεις όπως:
υπερηχογράφημα οσχέου
αξονική τομογραφία κοιλίας-πυέλου
μαγνητική τομογραφία κοιλίας-πυέλου
σπινθηρογράφημα οστών
Θεραπεία Το σημαντικότερο για τη θεραπεία του καρκίνου του πέους είναι η έγκαιρη διάγνωση. Όταν η βλάβη είναι μικρή, η θεραπεία γίνεται με laser ή κρυοπηξία. Σε μεγαλύτερη βλάβη, η αφαίρεση γίνεται χειρουργικά (τοπικά). Η χειρουργική αφαίρεση δεν επηρεάζει τη λειτουργικότητα του πέους. Σε μεγαλύτερες βλάβες ίσως κριθεί αναγκαίο να γίνει αφαίρεση τμήματος ή και ολόκληρου του πέους (μερική ή ολική πεεκτομή ανάλογα με το στάδιο της νόσου) και παράλληλα αφαίρεση λεμφαδένων από τη βουβωνική χώρα ή και την πύελο. Η επέμβαση αυτή γίνεται σε ασθενείς που το στάδιο της νόσου δεν τους επιτρέπει να αντιμετωπιστούν με πιο συντηρητικές θεραπείες ώστε να διατηρηθεί το πέος. Η επέμβαση μπορεί να συνδυαστεί με χημειοθεραπεία και ακτινοβολία έτσι ώστε να είναι πιο αποτελεσματική η αντιμετώπιση της νόσου. Σε άλλες περιπτώσεις αντί να αφαιρεθεί τμήμα του πέους, εφαρμόζεται η εξωτερική ακτινοβολία αλλά επιβάλλεται ο έλεγχος να είναι πολύ προσεκτικός έτσι ώστε εάν επανεμφανιστεί βλάβη, να αντιμετωπισθεί έγκαιρα. Η παρακολούθηση μετά τη θεραπεία θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτική και συχνή, επειδή υπάρχει κίνδυνος επανεμφάνισης του καρκίνου.
Βασικοί κανόνες πρόληψης Ο καρκίνος του πέους είναι σπάνιος και μπορεί εύκολα να διαγνωσθεί γιατί η βλάβη είναι κυρίως στη βάλανο του πέους. Μπορεί να προληφθεί σε πολλές περιπτώσεις γιατί η σωστή υγιεινή του πέους περιορίζει την εμφάνισή του.
Υγιεινή: Η καθημερινή καθαριότητα με σαπούνι είναι το σημαντικότερο βήμα πρόληψης. Δεν είναι απαραίτητη η χρήση αντισηπτικού. Πολύ σημαντικό είναι να τραβάμε το δέρμα προς τα κάτω και να εμφανίζεται η βάλανος. Σε αυτό το σημείο συγκεντρώνεται το σμήγμα (λευκό έκκριμα) κάτω από το δέρμα (ακροποσθία) και μπορεί να περιέχει καρκινογόνες ουσίες. Αν έχετε φίμωση, δηλαδή το δέρμα μπροστά από το πέος έχει κλείσει ή δεν ανοίγει επαρκώς, τότε ζητήστε άμεσα συμβουλή από τον γιατρό σας. Τα παραπάνω ισχύουν, αν δεν έχετε κάνει περιτομή (στην περιτομή αφαιρείται το δέρμα που καλύπτει την βάλανο).
Διακόψτε το κάπνισμα: Το κάπνισμα μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη του καρκίνου του πέους.
Η χρήση προφυλακτικού και ο περιορισμός των σεξουαλικών συντρόφων μπορεί να σας προστατεύσει από τον κίνδυνο μόλυνσης από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV). Τα στελέχη 16 και 18 (όχι αυτά από τα οποία εμφανίζονται τα κονδυλώματα), σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του πέους.